Locatie:
Van Rijckevorselstraat 55
Vught
www.gewoonjeanette.nl

Hallo, ik ben Jeanette Bos, 57 jaar en trotse mama en oma en dat is verre van
vanzelfsprekend voor mij. In 2013 werden mijn kinderen ontvoerd, werd ik bedreigd
en belandde ik in Brabant nadat ik gevlucht was.

Het klooster Haarendael werd mijn toevluchtsoord en daar kwam ik tot rust, bijna
niemand wist waar ik woonde, ik voelde me veilig en de grote tuin achter het
klooster was de plek waar ik vele uren doorbracht. Ik heb altijd geloofd in iets
groters en dat niks zomaar gebeurt. Wat was mijn aandeel in het verhaal, het pad
van persoonlijke ontwikkeling volgde. Dagelijks deed ik buiten in de tuin het
Hawaiiaans vergevingsritueel. Mijn hele dag stond in het teken van overleven maar
ook willen leven, alles aangaan, en ik beloofde mijzelf….mochten mijn kinderen ooit
weer terug komen dan staat daar een krachtige moeder die ze op kan vangen.
Er was mij geadviseerd om creatief bezig te gaan, dat werkt helend en op dat
moment werd mij een schildersezel en verf geschonken door een bewoner van
Haarendael.

En zo maakte ik mijn eerste schilderingen in het keukentje met uitzicht op een
binnentuin. Het was precies onder de kamer waar Peerke Donders heeft geleefd
werd mij verteld….geen idee of dat waar is maar…..het was wel bijzonder wat er
allemaal gebeurde….en in de jaren erna…

Ik schilderde, probeerde na te schilderen, liet mijn gevoelens de vrije loop en kwam
mezelf ook hierin tegen, het altijd goed willen doen, perfectionisme…
Het schilderen heeft me geholpen bij het helingsproces en nu nog…ik denk dat het
nooit stopt.

Ik schilder surrealistisch, abstract, intuïtief en geef mijn gevoelens en inzichten
vorm en kleur. Wat er in mij speelt geef ik expressie aan. Ik weet nooit wat het
wordt, ik start en laat los en als vanzelf ontstaat dat wat de bedoeling is.
Op de scheidslijn van zwart en wit in het leven ontstaat er Kleur.
Anderen zeggen over mijn schilderijen dat ze erin kunnen verdwalen, jezelf
verliezen in een schilderij, er kracht en hoop uit putten, erdoor geraakt worden, er
vrolijk van worden, inzicht geven maar ook troost, houvast.
Mijn schilderijen noem ik Raakbare kunst, met diepte, magie en bezieling.
Energie in vaste vorm.

Dit open atelier is mijn eerste echte kennismaking met de buitenwereld. Ik heb een
voorproefje gehad door een schilderij voor de stichting Wij Omarmen te maken
waarvan de onthulling door de Burgemeester van Mortel plaatsvond. Van dat
schilderij is ook een kaart gemaakt die wordt uitgedeeld. Anderen raken in hun
gevoel vanuit liefde en positiviteit, stukje diepgang, dat is wat ik wilde doen,
mensen werden blij van het schilderij.

Mijn schilderijen voelen als kindjes die ik langzamerhand meer los mag laten en de
buitenwereld in mogen.

Oh ja,nog leuk te benoemen, mijn dochter liep na 3 jaar weg en kwam op haar 16e
weer terug bij mij, waardoor er een jaar later mijn zoon werd opgespoord door de
recherche en weer terug kwam op zijn 13e. Met beide kinderen heb ik nu een hele
goede band. We hebben veel hobbels genomen en ik ben trots, de trotse mama en
oma inmiddels.

Veel liefs en graag tot de 22e

Jeanette Bos